bomboş sayfayı bulmuşum, affetmem yazarım

  Yaklaşık 60x60 ebatlarında beyaz katlanabilen masanın üzerine yaz kampından aşırdığım HKMO bilmem kaçıncı teknik kurultaya ait sonuç bildirgesi isimindeki kalın kitapla bütünleşmiş laptopum çalışır vaziyette takılıyor. Tabi gecenin bir vakti balkonda yalnız başına gecenin karanlığını silmeye çalışan binlerce yıldızı izlemesine gönlüm el vermedi. Ailemizin teknoloji dostu bendeniz, kara kuru portatif dostuma bu saatte yarenlik etmekteyim.
  Uzun zamandır aklımdan bişiler karalamayı geçiriyordum. Öncelikle temayı belirlemem gerekiyordu. Değineceklerim ve en sonunda yazıyı anlam bütünlüğü ile bitirebilmem öncelikli kriterlerimi oluşturuyor. Bakalım dünyanın en yüzeyseli olmasam da bir avuç sayılı yüzeyselleri içinde hatırı sayılır konumum ile yine boş içeriği size nasıl yutturacağım.

  Artık ekşi sözlükteki format ve tanım diretmelerinden bunaldığımı söylemek istiyorum. Orada yine yazmaya devam edeceğim ama öncelikli olarak kendime blog oluşturmak istiyorum. Kuru, temiz ve herhangi başka düşüncenin varlığından habersiz benliğim bakalım bu sefer orada ki gibi aynı satırları mı yumurtlayacak. Kanımca daha önce yazılmışı söylenmişi bir daha dile getirmenin sakıncası olmayabilir. Belki de ben daha güzelini söyleyeceğimdir; bunu ancak öncekilerden habersiz olduğumda denersem yapabilecekmişim gibi hissediyorum. Orada ki kalitenin daha altında, vasatın onda birini aratacak cümlelerde kurabilirim. Hafiften tırsmıyor değilim de.

  Blogumun ilk yazısı olarak bunu sunmayı düşünüyorum.  Herkesin bir popisi vardır derler ya, benim biricik popimde bir yere çöküp aklımdan geçirdiklerimi düzgünce bir bir sıralayarak hafızamın yapacağı olası götlüğe karşın olsun; değişecek ruh halime, bugün beynimde birer düşünce olarak aklımdan geçenleri gelecekte reddetme ihtimaline karşın olsun geçmişimle her daim barışık yaşama arzumdan başka bir şeyde değildir.

Saygılar.